Leszek Aleksander Moczulski w 28 roku istnienia tzw. Polski Ludowej (czyli w 1973 r.) napisał pewien wiersz. W 27 roku istnienia III RP utwór ten w swoim przesłaniu praktycznie niczego nie stracił ze swojej aktualności. Co wystarczająco dowodzi, iż w propagandzie zmieniają się co prawda zestawy haseł, natomiast reguły zniewolenia Polaków co do zasady pozostają takie same.
A oto ów wiersz:
Módlmy się do siebie
jeżeli nie można inaczej
Módlmy się do siebie
o słowa takie jak
„chleb" „woda" „sól"
aby znaczyły
chleb woda sól
Módlmy się do siebie
o powrót do zapomnianego polskiego języka
módlmy się w tym narzeczu
jakie jeszcze ocalało
Módlmy się w tym narzeczu
o prawdę o jedną iskierkę
jaka się jeszcze tli
w tym wielkim zbiorniku
prawd sezonowych świeżych
O to aby nas wysłuchano do końca
aby starano się nas zrozumieć do końca
aby nas nie zabijano słowami do wszystkiego
hasłami do krwi
aby nas nie naprawiano
aby nas nie przepraszano
aby nas nie rehabilitowano
abyśmy słuchali innych uważnie
z największym wysiłkiem
abyśmy mogli się omylić
ale bez użycia siły
abyśmy mogli zrozumieć swój błąd
ale nie w takt historii
abyśmy pracowali
ale bez oszustwa
bez werbli w gazetach
módlmy się do siebie
ale bez samouwielbienia
i bez karnawałów
Wstań Polsko
wstań z donosów i anonimów
wykrętów i morza kłamstw
przebudź się wstań
wstań tak jak wstaje słońce
obudź się wreszcie z naszych marzeń i westchnień
z naszych kawiarń i fabryk
obudź się
kraju mój
Niech będzie tak jak śpiewał o Polsce poeta Polak tułacz
Niech prawo znaczy prawo a sprawiedliwość sprawiedliwość
Wstań Polsko
wstań z donosów i anonimów
wykrętów i morza kłamstw
nagonek i wrzawy przebudź się
Wstań tak jak wstaje słońce
obudź się wreszcie z naszych marzeń i westchnień
z naszych modlitw i przemówień
z naszych kawiarń i fabryk
obudź się
Kraju mój
=============================================================
https://www.youtube.com/watch?v=sR1ObpwBnbU
==============================================================
